علامه سید محمدحسین طباطبائی (ره) در آخر ذیحجه ۱۳۲۱ق مصادف با ۱۲۸۱ش در تبریز به دنیا آمد.[۱] اجداد پدری علامه طباطبایی (ره) از فرزندان امام حسن مجتبی (علیه السلام) و ابراهیم بن اسماعیل دیباج[۲] و تا ۱۴ پشت او همگی دانشمند و عالم بودند.[۳] سید محمدحسین طباطبایی(ره)، در ۵ سالگی، مادر، و در ۹ سالگی پدرش را از دست داد.[۴] برادر کوچکتر او سید محمدحسن، معروف به سید محمدحسن الهی، است.[۵] که استاد فلسفه در تبریز بوده است.[۶]
علامه طباطبایی (ره) به مدت شش سال (۱۲۹۰ تا ۱۲۹۶ش) پس از آموزش قرآن که در روش درسی آن روزها قبل از هر چیز تدریس می‌شد، آثاری چون گلستان، بوستان و … را فراگرفت.[۷] سپس وارد مدرسه طالبیه تبریز شد و به فراگیری ادبیات عرب و علوم نقلی و فقه و اصول پرداخت و از سال ۱۲۹۷ تا ۱۳۰۴ ه.ش مشغول فراگیری دانش‌های مختلف اسلامی گردید.[۸] علاوه بر این، زیر نظر میرزا علینقی خطاط به یادگیری فنون خوشنویسی پرداخت و در تعلیم خط به مقام استادی رسید.[۹]
علامه طباطبایی (ره) بعد از تحصیل در مدرسه طالبیه تبریز، همراه برادرش به نجف رفت و از سال ۱۳۰۴ تا ۱۳۱۴ش به تحصیل علوم دینی پرداخت.[۱۰] در ۱۳۱۴ش به تبریز برگشت و تا ۱۳۲۵ که در آنجا ساکن بود، به کشاورزی مشغول شد و در کنار کار کشاورزی به تألیف و تحقیق می‌پرداخت.[۱۱] علامه (ره) در ۱۳۲۵ش به قم رفت و تا پایان عمر، آنجا ماند و مشغول تدریس، تحقیق و تألیف شد.[۱۲]
وی یکشنبه ۲۴ آبان ۱۳۶۰ش (۱۸ محرم ۱۴۰۲ق) از دنیا رفت. پیکر مطهرش، فردای آن روز از مسجد امام حسن عسکری علیه السلام تا حرم حضرت فاطمه معصومه علیها السلام تشییع شد. آیت الله سید محمدرضا گلپایگانی (ره) بر پیکرش نماز خواند و در مسجد بالاسر حرم حضرت فاطمه معصومه (علیهاالسلام) به خاک سپرده شد.[۱۳]
