آیت الله سید عباس مهری (ره) در سال ۱۳۳۳ هجری قمری در شهر «مهر» واقع در جنوب استان فارس، در خانواده ای روحانی قدم به عرصه وجود گذاشت.
ایشان پس از گذراندن دوره مقدمات در زادگاهش “مهر” ، برای تحصیل علوم و معارف دینی و استفاده از انوار قدسی بارگاه ملکوتی جد بزرگوارش راهی نجف اشرف گردید.
در نجف اشرف، پس از چند سال درس و بحث فشرده، مردم مسلمان کویت با اصرار و تقاضای فراوان از برخی عالمان آن زمان، از ایشان می خواهند که برای راهنمایی و ارشاد آنها به کویت بروند.
آن بزرگوار افزون بر انجام تکلیف نسبت به اسلام و مسلمین که به بهترین وجه ادا می شد به تدریس علوم دینی می پرداخت و از همه اقشار مردم می خواست که اوقات فراعت را به درس و بحث بپردازند و عمر خود را بیهوده صرف نکنند و خود مجالس درس را اداره می کرد. همه شب پس از اداء نماز جماعت در مسجد شعبان به منبر می رفت و پس از گفتن چند مساله به موعظه می پرداخت و مشکلات اجتماعی مردم را گوشزد می نمود و هر چند برای مردم آن زمان، باورکردنی نبود که فردی روحانی پیرامون مسائل سیاسی با مردم سخن گوید، او از گفتن آنها باکی نداشت و اوضاع جهان اسلام را تا آنجا که برایش ممکن بود بیان می کرد و مردم را از عطر استعمار و استعمارزدگی برحذر می داشت.
آنچه بیشتر از هر خصوصیت دیگر، آیت الله مهری (ره) را ممتاز کرده بود، روحیه ظلم ستیزی و مبارزه همیشگی او بر ضد ستم در شکلهای گوناگون بود.
در آغاز نهضت امام (ره)، تلگراف شدید اللحنی به مراجع وقت در نجف اشرف و قم مخابره کرد و آنان را به قیام دعوت نمود.
منزل آیت الله مهری (ره) در دوران نهضت همواره کانون اندیشه های انقلابیون و مبارزان مسلمان بویژه روحانیون بود و در آنجا جلسات زیادی پیرامون شیوه های مبارزه از سوی مبارزانی همچون شهید آیت الله سعیدی (ره)، آیت الله خزعلی (ره) و شهید حجت الاسلام محمد منتظری (ره) و سایر عزیزان پیرو خط امام از ابتدای شروع نهضت تا پیروزی انقلاب برپا می شد و برای پیشبرد نهضت در داخل و خارج کشور، تبادل نظر صورت می گرفت و آن بزرگوار واسطه ای بین حضرت امام (ره) در نجف اشرف و پیروان و ادامه دهندگان راهشان در ایران، اروپا، آمریکا و سایر کشورها بود.
او در این راه نه تنها از مال دنیا و جان خود و فرزندانش مایه می گذاشت که از عزت و آبروی خویش نیز می گذشت و در راه مرادش از هیچ کوششی فروگذاری نمی کرد به گونه ای که منزل ایشان خانه دوم امام (ره) شده بود و انقلابیون به طور دائم از آن خانه به نشر انقلاب اسلامی و فرامین امام (ره) می پرداختند. به طور مثال همه کتابهای امام (ره) و اعلامیه ها و فتاوی ایشان در کویت با همت و نظارت مستقیم ایشان چاپ و نشر و به طور رایگان در اختیار مردم مسلمان مخصوصا ملت ایران قرار می گرفت.
همان گونه که آیت الله مهری(ره)، حضرت امام (ره) را خوب درک کرده و به او عشق می ورزید، امام (ره) نیز در مقابل به او محبت و علاقه خاصی داشت.
پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی حضرت امام(ره) حضرت آیت الله مهری (ره) را طی حکمی در مورخه ۱۳۵۸/۰۷/۰۲ به امامت جمعه در کشور کویت منصوب کردند. ولکن با تبعید ایشان از طرف حکام کویت همراه با تمامی اعضای خانواده به ایران اسلامی، نماز جمعه در این کشور برگزار نگردید.
سرانجام آیت الله حاج سید عباس مهری (ره) پس از ۷۵ سال زندگی پرخیر در تاریخ ۱۳۶۶/۱۱/۲۶ ه.ش در تهران، ستاره درخشان وجودش از آسمان علم و فضیلت بر خاک فرو غلتید و در جوار حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام در خاک نهان شد و تمام خویشان و دوستان و ارادتمندان را به سوگ نشانید.
